Het bijhouden van de nieuwe ontwikkelingen in de Amerikaanse handel begint net zo ingewikkeld te worden als het bijhouden van de Kardashians. In de vorige aflevering hebben de VS een tarief van 25% op de invoer van staal en 10% op aluminium ingevoerd, zoals gerapporteerd door De Associated Press. Nu voorspellen veel toeschouwers een handelsoorlog in onze nabije toekomst. Tenzij er natuurlijk een plotwending komt.
Het begin van de revisie van de handel
Sinds het begin was het de missie van de nieuwe regering om de Amerikaanse productie nieuw leven in te blazen en nieuwe banen te creëren; allemaal in het belang van het Amerikaanse volk. De manier om dit te bereiken zou zijn door het beëindigen of herzien van huidige handelsovereenkomsten die deze doelen verstoren. Als resultaat, NAFTA is onder de loep genomen omdat het decennia geleden veel Amerikaanse banen naar Mexico heeft gebracht. Hoewel we op de hoogte moeten blijven om te zien wat zich met dat beleid afspeelt, heeft de regering nieuwe tarieven ingevoerd die enkele van onze grootste handelspartners zullen treffen.
Ondanks internationale verontwaardiging werden de controversiële belastingen van kracht op 23 maart 2018. Hierdoor werd bijna iedereen uitgesloten, behalve de EU, Canada, Australië, Argentinië, Brazilië, Mexico en Zuid-Korea. Donald Trump uitte zijn diepe bezorgdheid over de invoer van staal en aluminium in de Verenigde Staten. Hij verklaarde dat het het vermogen van zijn landgenoten om de genoemde materialen zelf te voorzien, ondermijnt. Het lijkt er dus op dat achter de belastingen de bedoeling was om een positieve impact te creëren.
Stijgende actie
Daarnaast is Supplychaindiv.commeldt dat exorbitante belastingen op essentiële grondstoffen Amerikaanse fabrikanten zouden dwingen elders te zoeken om de stijgende kosten het hoofd te bieden. De actie van de overheid hield in dat fabrikanten gedwongen zouden worden om binnen de VS te blijven inkopen, waardoor banen en productie binnen de binnenlandse economie zouden blijven. Als gevolg, Sourcing Journal Online is van mening dat de prijzen van veel industrieën, met name kleding en schoenen, zullen stijgen om de stijgende productiekosten te evenaren. En dat alles zal worden doorgegeven aan de consument.
Van de vele mensen die zich zorgen hebben gemaakt, zijn er maar een paar stemmen die meer zouden weerklinken dan die van de voorzitter van de Senaatscommissie van Financiën, Orrin Hatch. Hatch merkte op dat "... als dit het begin is van een handelsoorlog, de enige slachtoffers tot dusver lijken te zijn Amerikaanse fabrikanten, Amerikaanse boeren en veeboeren, Amerikaanse families en Amerikaanse bondgenoten."
Climax
Het was begrijpelijk dat er zorgen waren over hoe de belangrijkste handelspartners van de VS zouden reageren. In feite heeft Canada, de grootste exporteur van staal en aluminium naar de VS, met terugdringen gedreigd, ook al zijn ze daarvan vrijgesteld. CNBC legde uit dat andere landen do de mogelijkheid hebben om vrijstelling aan te vragen. Section 232 van de Trade Expansion Act van 1962 stelt de president in staat om importtarieven op te leggen om redenen van nationale veiligheid. Voor sommigen wordt aangenomen dat de dreiging, in de ogen van de president, China is.
President Trump legde tarieven op van wel 45 procent op goederen die uit de Aziatische natie werden geïmporteerd. Ze hebben al gereageerd met een tarief van 25 procent op een waslijst met Amerikaanse goederen. Maar toch heeft Trump vastgehouden aan zijn vastberadenheid om rechten in te stellen op ongeveer $ 30 miljard aan in China gemaakte goederen. Dit is in overeenstemming met sectie 301 van de US Trade Act van 1974, die de president toestaat tarieven in te voeren zonder toestemming van het Congres.
Blijf kijken.
Ondanks de groeiende bezorgdheid blijft de president onaangedaan door te zeggen dat "handelsoorlogen een goede zaak kunnen zijn", zoals gerapporteerd door Sourcing Journaal. In hetzelfde rapport vermeldden ze dat het congres mogelijk handelt vanuit de overtuiging dat een "aanpassing van de sourcing-matrix te laat is". Het kan dus zijn dat dit aanzet tot een volledige herstructurering van de Amerikaanse inkoop. Maar de vraag blijft: kan dit worden bereikt zonder de internationale handelsbetrekkingen met onze belangrijkste partners te schaden? Blijf kijken.
